هفته چهلم نوزاد، اولین هفته از ماه دهم نوزاد است.
هفته چهلم رشد نوزاد
اکنون نوزاد شما بسیاری از کلمات و عبارات ساده را درک می کند، بنابراین صحبت کردن با او از هر زمان دیگری اهمیت بیشتری دارد. بهتر است کلماتی که او می گوید را با زبان بزرگسالان تکرار کنید. برای مثال اگر نوزادتان “با، با” می کند، با گفتن جمله ی “بطری می خواهی؟” تلفظ صحیح بطری را به آرامی به او یاد دهید. در این مرحله، بهتر است از استفاده ی زیاد از زبان بچه گانه اجتناب کنید، اگرچه زبان بچه گانه بامزه است ولی شنیدن کلمات درست برای نوزاد شما بهتر خواهد بود.
هر چند ممکن است احساس احمقانه ای به شما دست دهد، اما گفتگو کردن با نوزادتان روش خوبی برای تشویق مهارت های کلامی او است. هنگامی که نوزاد حرف های نامفهومی را پشت سر هم تکرار می کند، به او جواب دهید و مثلا بگویید: “واقعا؟ چه جالب!” در این حالت احتمالا لبخند زده و به گفتگوی با شما ادامه خواهد داد.
زندگی شما: اجتناب از آسیب دیدگی در هنگام حمل نوزاد
با بزرگ تر شدن نوزاد، مجبور هستید وزن بیشتری را حمل کنید و احتمال کشش عضلات شما بیشتر خواهد بود. اما با مراقب از خودتان می توانید خطر درد و آسیب را کاهش دهید.
هنگام بلند کردن نوزاد، همیشه ابتدا زانوهای خود را خم کنید و از کمر خم نشوید.
برای نگه داشتن درست نوزاد در حالت نشسته، روی یک صندلی راحت و دسته دار بنشینید و از بالش برای حمایت از ناحیه ی پشت استفاده کنید.
برای مواقعی که می خواهید نوزادتان را حمل کنید، یک آغوشی مناسبی که وزن نوزاد را به طور متعادل پخش می کند و باعث کشیدگی عضلات ناحیه ی گردن یا پشت نمی شود، استفاده کنید. بهتر است آغوشی را که انتخاب می کنید دارای بندهای پهن و با لایه های نرم باشد.
برای پیشگیری از مچ درد، بازویی را که هنگام شیر دادن، نوزاد را با آن نگه می دارید به طور متناوب تعویض کنید و در صورتی که زیاد به مچ درد دچار می شوید یا سابقه ی آسیب دیدگی ناحیه ی مچ را دارید، بهتر است از یک مچ بند استفاده کنید.
همچنین اکنون زمان مناسبی برای ساختن ماهیچه های پشت است. تمرینات تقویتی و کششی روزانه ای برای ناحیه ی پشت طراحی شده اند که شما می توانید در مورد این تمرینات تحقیق کرده و آن ها را انجام دهید.
در صورتی که دچار کشش عضلانی شده باشید، گرفتن حمام گرم یا گرفتن ماساژ می توانند درد شما را تسکین دهند. همچنین می توانید از داروهای مسکن استفاده کنید.
نکاتی درباره ی آپنه خواب
آپنه خواب چیست؟
آپنه ی خواب نوعی اختلال خواب است که در آن، نوزاد در هنگام خواب به طور موقت و مکرر دچار وقفه ی تنفسی می شود. علت این امر ممکن است عوامل زیادی باشند که برخی از این عوامل با مسدود کردن راه های تنفسی فوقانی نوزاد از تنفس صحیح او جلوگیری می کنند. عوامل دیگری که می توانند سبب این اختلال شوند عبارتند از: بزرگ شدن آدئونیدها و لوزه ها، بیماری های مکرر، انواع حساسیت ها، عقب بودن چانه، شکاف کام یا رشد ناکافی سیستم عصبی.
احتمال ابتلای نوزادان نارس و نوزادانی که شرایطی خاصی دارند مانند نوزادان فلج مغزی و سندرم داون و نوزادان آفریقایی آمریکایی به این اختلال، بیشتر از نوزادان دیگر است.
چگونه می توان تشخیص داد که نوزاد به اختلال آپنه خواب دچار شده است؟
نوزاد مبتلا به آپنه خواب، در طول خوابیدن، ممکن است با صدای بلند خر و پف کند، بریده بریده نفس بکشد یا سرفه کند؛ در تنفس دچار مشکل شود یا مکث های طولانی بین نفس کشیدن های او وجود داشته باشد، بی قرار به نظر برسد یا زیاد عرق کند. در نظر داشته باشید که خر و پف به تنهایی نمی تواند نشانه ای از وجود یک مشکل باشد.
کودکان مبتلا به آپنه خواب ممکن است در طول شب چندین بار زمان های کوتاهی را بیدار شوند و در طول روز به نظر برسد که دچار کمبود خواب هستند. مسائل مربوط به سلامتی شامل مشکلات لوزه ها یا آدنوئیدها و عدم افزایش وزن است.
در صورت احتمال ابتلای نوزاد به آپنه ی خواب چه باید کرد؟
با پزشک نوزاد خود صحبت کنید. ممکن است او شما را به یک متخصص خواب یا متخصص گوش، حلق و بینی ارجاع دهد. در صورتی که لوزه ها یا آدنوئیدها علت ایجاد مشکل باشند،گاهی انجام عمل جراحی توصیه می شود. از آنجایی که اگر آپنه ی خواب درمان نشود، می تواند منجر به عوارض قلبی عروقی و مشکلات یادگیری و رفتاری شود، ممکن است پزشک یک مطالعه ی خواب شبانه (موسوم به پلی سومنوگرام) را توصیه کند تا هر گونه مشکل اساسی تشخیص داده شود.
