آبله مرغان در کودکان

آبله مرغان در کودکان و نوزادان یکی از بیماری های آزار دهنده محسوب می شود که در ادامه بیشتر آن را توضیح می دهیم.

گاهی وجود دانه های قرمز رنگ در بدن کودکان می تواند نشانه ای از ابتلا به آبله مرغان در او باشد. از آنجایی که نوزادان، زمانی که در رحم مادر خود بوده اند، آنتی بادی های این ویروس را از بدن مادر خود دریافت کرده اند، معمولا در سنین زیر یک سال به آبله مرغان مبتلا نمی شوند و اگر هم مبتلا شوند، میزان آن بسیار خفیف خواهد بود.

آبله مرغان در کودکان چیست؟

آبله مرغان با نام واریسلا نیز شناخته می شود و به طور معمول سبب پیدایش دانه های قرمز رنگی می شود که همراه با خارش هستند. این دانه های قرمز رنگ به سرعت به تاول های صورتی رنگی تبدیل می شوند و در نهایت به صورت دانه های قهوه ای خشک، در می آیند. با پیشرفت بیماری، موج جدیدی از تاول ها به وجود می آیند.

دانه های قرمز رنگ، اغلب ابتدا روی پوست سر، صورت یا بالا تنه ظاهر می شوند و سپس به تمام نقاط بدن گسترش می یابند. معمولا بین 250 تا 500 تاول در بدن کودکان به وجود می آید، اگر چه ممکن است تعداد تاول ها خیلی کم باشد.

با دچار شدن به بیماری آبله مرغان، کودک ممکن است احساس خستگی کرده و اندکی تب داشته باشد. همچنین معمولا چند روز قبل از ظاهر شدن دانه های قرمز رنگ، کودک کم اشتها شده و سرفه ی خفیف و آبریزش بینی دارد. بیماری آبله مرغان معمولا پنج تا ده روز طول می کشد.

چگونگی ابتلا به آبله مرغان در کودکان

عامل بیماری آبله مرغان، ویروس “واریسلا زوستر” است و به راحتی از طریق تماس با فرد مبتلا منتقل می شود. معمولا 14 تا 16 روز پس از ابتلا به این بیماری، بثورات چرکی روی پوست ظاهر می شوند، هر چند ممکن است در هر زمانی بین روز دهم تا بیست و یکم این بثورات به وجود آیند.

فرد مبتلا می تواند با دست زدن به فرد دیگر پس از دست زدن به تاول ها یا پس از سرفه و عطسه کردن در دست هایش، یا بواسطه ی پخش ویروس در هوا از طریق سرفه، عطسه یا حتی تنفس، این ویروس را به افراد دیگر منتقل کند. همچنین این ویروس می تواند از طریق تماس مستقیم با مایع دورن تاول ها، قبل از خشک شدن آن ها، منتقل شود.

آیا آبله مرغان خطرناک است؟

برای کودکان سالم، آبله مرغان بیشتر سبب ناراحتی آن ها می شود و خطر جدی به شمار نمی آید. اما در موارد نادر، ممکن است حتی برای کودکان سالم نیز عوارض خطرناکی از جمله عفونت باکتریایی پوست، پنومونی (ذات الریه) یا انسفالیت (التهاب مغزی) را به دنبال داشته باشد.

اگر کودک شما مبتلا به بیماری آبله مرغان شده باشد، در مواردی که بیماری او بیش از حد معمول نمود پیدا کند، یا پس از چند روز اول تب داشته باشد، یا دانه های چرکی به داخل چشم او گسترش پیدا کنند یا پوست اطراف دانه های آبله، متورم، دردناک یا خیلی قرمز شده باشد، باید با پزشک متخصص در میان بگذارید.

اگر کودک از سیستم ایمنی ضعیفی برخوردار باشد، برای مثال دچار بیماری لوسمی باشد یا استروئیدهای خوراکی با دوز بالا (به عنوان مثال برای آسم) مصرف کند، عفونت می تواند عوارض جدی را برای کودک به همراه داشته باشد. برخی از اقدامات حفاظتی خاص مانند تزریق ایمونوگلوبولین واریسلا زوستر یا واکسن واریسلا، فقط در صورتی می توانند مفید واقع شوند، که در مدت زمان کوتاهی پس از وارد شدن ویروس به بدن انجام شوند. اگر سیستم ایمنی کودک در معرض خطر باشد، با دیدن اولین نشانه های آبله مرغان با پزشک تماس بگیرید، در چنین مواردی حتی اگر احتمال دهید که کودک در معرض ویروس قرار گرفته است، باید با پزشک تماس بگیرید.

ابتلا به آبله مرغان در بزرگ سالی، می تواند بسیار سخت بوده و خطر عوارضی مانند پنومونی باکتریایی در سنین بالا زیاد است. در صورت بارداری و عدم ابتلا به آبله مرغان در گذشته، باید از پزشک خود در مورد اقدامات احتیاطی سوال کنید.

زونا چیست؟

همان ویروسی که سبب بیماری آبله مرغان می شود، می تواند باعث بیماری دردناکی به نام زونا شود. هنگامی که فردی در کودکی مبتلا به آبله مرغان می شود، ویروس در بدن او باقی می ماند و می تواند در سال های بعد، به صورت بیماری زونا در او ظاهر شود. از هر 10 نفر که در کودکی به آبله مرغان مبتلا شده بودند، یک نفر در بزرگ سالی به بیماری زونا مبتلا می شود.

آیا راهی برای پیشگیری از ابتلا به بیماری آبله مرغان در کودکان وجود دارد؟

واکسن آبله مرغان از سال 1995 میلادی در دسترس همگان قرار گرفت و پزشکان توصیه می کنند تا کودکان در سنین 12 تا 15 ماهگی، دوز اول از این واکسن و در سنین 4 تا 6 سالگی دوز دوم از آن را دریافت کنند.

در کودکان سالم، واکسن آبله مرغان باعث ایجاد عوارض اندکی می شود. این واکسن سبب می شود تا 95 درصد از کودکان، از ابتلا به موارد جدی از این بیماری در امان باشند. در صورتی که کودک واکنش آلرژیک شدیدی به ژلاتین، آنتی بیوتیک نیومایسین یا دوز اولیه واکسن داشته باشد، تزریق این واکسن توصیه نمی شود.

اگر کودک مبتلا به سرطان یا هر نوع بیماری دیگری باشد که سیستم ایمنی بدن او را تحت تاثیر قرار داده است، یا به تازگی خون دریافت کرده باشد یا اگر دوز بالایی از استروئیدهای خوراکی مصرف می کند، باید پزشک شرایط کودک را برای دریافت واکسن به دقت بررسی کند.

درمان آبله مرغان در کودکان

• تا زمانی که تمام تاول ها خشک نشوند، باید کودک در خانه بماند تا از پخش ویروس جلوگیری کرده و بهبودی کامل حاصل شود. متاسفانه، فرد مبتلا یک یا دو روز قبل از ظاهر شدن دانه های چرکی و قبل از این که والدین متوجه بیماری فرزندشان شوند، می تواند ویروس را منتقل کند.
• در روزهایی که کودک در حال بهبودی است، بهترین کاری که می توانید برای او انجام دهید این است که خارش بدن او را تسلی دهید. هر سه یا چهار ساعت او را به حمام آب خنک ببرید. برای تسکین بیشتر می توانید مقداری جوش شیرین یا جوی دو سر را در وان حمام بریزید و پس از حمام، لوسیون کالامین را روی دانه های چرکی او بمالید.
• تا جای ممکن، کودک را از خاراندن و خراشیدن زخم ها بر حذر دارید، چرا که این کار می تواند روند بهبودی را کندتر کند. اگر با خاراندن و خراشیدن زخم ها اجازه ندهیم که زخم ها بهبود یابند، ممکن است جای زخم ها بماند یا منجر به عفونت های پوستی مانند زرد زخم شود. کوتاه کردن ناخن های کودک می تواند در این روند کمک کننده باشد.
• تب کودک را با دوز مناسبی از استامینوفن کاهش دهید. هرگز به کودک خود آسپرین ندهید، چرا که می تواند باعث ایجاد سندرم ری – یک بیماری نادر ولی مرگبار است- شود.
• اگر کودک واقعا احساس ناراحتی می کند، با پزشک خود درباره ی مصرف آنتی هیستامین برای کاهش خارش بدن کودک، مشورت کنید.
• پزشک می تواند برای درمان آبله مرغان، داروی ضد ویروسی آسیکلوویر را تجویز کند، اما این دارو برای کودکان دارای سیستم ایمنی سالم توصیه نمی شود. با این حال، تجویز داروی آسیکلوویر برای کودکانی با سیستم ایمنی ضعیف، می تواند بسیار مهم باشد.

همچنین پیشنهاد می کنیم مطلب سرخک در نوزادان و کودکان را بخوانید.

منبع: www.babycenter.com