دردهای استخوانی و عضلانی در بارداری

ما در این مطلب قصد داریم به طور کامل درباره ی دردهای استخوانی و عضلانی در بارداری صحبت کنیم؛ پیش از این بهتر است تا با هر کدام از این دردها به طور کامل آشنا شوید.

ممکن است تشخیص درد استخوان از درد عضلانی مشکل باشد چون هر دو بر نواحی مشابهی از بدن اثر می گذارند. شدت این دو درد نیز می تواند یکسان باشد اما در کل می توان گفت که درد استخوان تیزتر و عمیق تر است و بیشتر منجر به ضعف و از کار افتادگی می شود.

همچنین درد استخوان ممکن است مدت زمان طولانی تری ادامه یابد و نیاز به مراقبت های پزشکی خاص دارد. در مقابل، درد عضلانی، نوعی درد کلی است و نمی توان به راحتی محل اصلی آن را مشخص کرد.

اگر درد غیرقابل تحمل باشد یا بیش از 48 ساعت طول بکشد، باید به متخصص مراجعه کرد. پزشکان متخصص در زمینۀ اختلالات اسکلتی-عضلانی را ارتوپد یا جراح ارتوپدی می نامند. در ادامه به علل مختلف بروز دردهای استخوانی و عضلانی می پردازیم.

علل بروز درد استخوانی چیست؟

موارد زیر علل اصلی درد استخوان به شمار می روند:

پوکی استخوان و همانطور که از نامش بر می آید اختلال مربوط به بروز حفره در بافت استخوان است. این مشکل اغلب در سالمندان و در اثر کمبود کلسیم و ویتامین D بروز می کند. دیگر علل بروز پوکی استخوان، پرکاری غدۀ تیروئید، یائسگی و داشتن سابقۀ ابتلا به پوکی استخوان در افراد خانواده است.

با این حال، باید توجه داشت که پوکی استخوان تا زمانی که منجر به شکستگی استخوان یا آسیب به مهره های ستون فقرات نشود، به خودی خود درد ندارد. پوکی استخوان سبب نازک، ضعیف و شکننده شدن استخوان ها می شود؛ بنابراین احتمال آسیب های استخوانی را افزایش می دهد.

به گفتۀ بنیان بین المللی پوکی استخوان، از هر سه زن، یک نفر و از هر پنج مرد، یک نفر پس از 50 سالگی به دلیل پوکی استخوان دچار شکستگی استخوان می شوند. بیشتر افراد مبتلا به پوکی استخوان علائم خاصی ندارند و به همین دلیل آن را یکی از “بیماری خاموش” می دانند.

به علائم اولیۀ این بیماری، توجه داشته باشید:

  • کمر درد شدید
  • کاهش قد
  • خمیدگی و قوز دار شدن
  • آسیب دیدگی استخوان در اثر کبودی یا زمین خوردگی جزئی

پوکی استخوان اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود، قابل درمان است. برای درمان آن، از داروهایی استفاده می شود که روند از بین رفتن استخوان را کند می کند و سبب رشد آن می شود. در کنار این داروها ممکن است مکمل های غذایی، ورزش و رژیم غذایی خاص نیز به کار گرفته شود.

آسیب دیدگی استخوان ممکن است منجر به شکستگی جزئی یا کامل استخوان شود. بر اساس نوع و شدت آسیب وارد شده، شکستگی استخوان ممکن است متفاوت باشد: شکستگی در طول، در عرض، نصف یا چند تکه شدن استخوان.

به گفتۀ انجمن جراحان ارتوپدی، سه علت اصلی برای شکستگی استخوان وجود دارد:

  • ترومای ناشی از تصادف، زمین خوردن جدی و آسیب دیدگی در حین ورزش
  • پوکی استخوان
  • فشار بر استخوان ها در اثر به کارگیری بیش از حد عضلات (شکستگی استرسی)

علائم شکستگی شامل:

  • درد شدید و تیز در ناحیۀ آسیب دیده
  • ناتوانی فرد در حرکت دادن ناحیۀ آسیب دیده
  • کبودی
  • تغییر شکل یا دفرمیتی (در رفتگی عضو یا بیرون زدن آن از پوست)

پزشک برای تشخیص شکستگی استخوان از عکسبرداری اشعه ایکس استفاده می کند. برای درمان شکستگی ناحیۀ آسیب دیده با استفاده از گچ یا فایبرگلاس، به اصطلاح گچ گرفته می شود. این امر به بهبود استخوان کمک می کند و می تواند چندین هفته به طول بیانجامد. در برخی موارد برای ترمیم یا جا انداختن تکه های استخوان نیاز به عمل جراحی باز است.

برخی انواع سرطان در بافت ها و سلول های استخوانی یا در نواحی اطراف استخوان بروز می کنند. در میان انواع سرطان استخوان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • استئوسارکوم (osteosarcoma)
  • لنفوم غیرهوچکین (non-Hodgkin lymphoma)
  • میلوم مولتیپل (multiple myeloma)
  • کندروسارکوم (chondrosarcoma)
  • تومور سل ژانت (giant cell tumor of the bone)

سرطان استخوان به ندرت در بزرگسالان دیده شده است. بنابر اظهارات انجمن سرطان، استئوسارکوم اغلب در میان افراد جوان، 10 تا 30 ساله شایع است. تنها حدود 10 درصد از موارد مبتلا به این بیماری 60 تا 80 سال داشته اند.

دلیل بروز سرطان استخوان در برخی افراد، موروثی است. علل دیگر این بیماری می تواند درمان سرطان قبلی بیمار با استفاده از داروهای ضد سرطان یا پرتو درمانی و نیز بیماری‌ پاژه‌ استخوان باشد.

علائم سرطان استخوان، موارد زیر را شامل می شود:

  • احساس درد عمیق و مزمن در استخوان یا نواحی استخوانی (بازو، پا، کمر، دنده یا استخوان لگن)
  • ورم و التهاب؛ به شکلی که انگار توده یا غده ای در محل مورد نظر وجود دارد
  • کاهش وزن ناگهانی و بی دلیل
  • خستگی مفرط (به خصوص هنگامی که سرطان شروع به پخش شدن در بدن می کند)

به طور معمول از جراحی در درمان سرطان استخوان استفاده می شود و طی آن پزشک، کل توده را از محل مورد نظر بر می دارد. در درمان برخی از انواع سرطان استخوان چندین روش مختلف نظیر شیمی درمانی، پرتو درمانی و درمان هدفدار (تارگت تراپی) با هم به کار گرفته می شود.

دردهای استخوانی و عضلانی در بارداری

دلیل دردهای عضلانی چیست؟

دردهای عضلانی نسبت به دردهای استخوانی شایع تر است اما شاید نتوان به طور قطعی علت بروز آنها را مشخص کرد. درد عضلانی یا درد ماهیچه (myalgia)، مفاصل، رباط ها، تاندون ها و بافت های نرمی که اینها را به استخوان ها و ارگان ها متصل می سازد، در بر می گیرد.

آسیب دیدگی عضلات معمولا در میان ورزشکاران حرفه ای و افرادی که ورزش های سنگین انجام می دهند شایع است. پژوهش ها نشانگر آن است که بین 10 تا 55 درصد از آسیب دیدگی های جدی ورزشی را آسیب دیدگی عضلات تشکیل می دهد.

ممکن است در اثر ضربه ای ناشی از زمین خوردن و افتادن، نیرویی خارجی نظیر تکل ورزشی یا تصادفات جاده ای عضله آسیب ببیند. همچنین ممکن است عضلات دچار کشیدگی شوند. در چنین حالتی، آسیب دیدگی بر حسب نوع عضلۀ آسیب دیده و فشار ضربۀ وارد شده می تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد.

علائم آسیب دیدگی عضلات، موارد زیر را شامل می شود:

  • دردی گزنده در محل آسیب دیدگی که به مرور زمان ادامه می یابد
  • درد
  • التهاب یا تورم
  • قرمزی ناحیۀ آسیب دیده
  • کاهش میزان حرکت در ناحیۀ آسیب دیده

آسیب دیدگی عضله معمولا از طریق معاینۀ فیزیکی تشخیص داده می شود اما گاهی اوقات، به کارگیری روش های مختلف تصویربرداری مثل سونوگرافی یا ام آر آی (تصویربرداری با تشدید مغناطیس) ضروری است. راه های درمان عضلات آسیب دیده استفاده از کمپرس آب سرد یا گرم برای آرام کردن درد، نرمش های کششی (اگر درد قابل تحمل باشد)، مسکن های بدون نسخه و استراحت است.

فیبرومیالژی (Fibromyalgia) یکی از انواع بسیار شایع درد عضلانی است که منجر به درد شدید در تمام بدن می شود. این بیماری بر عادت خوابیدن فرد اثر می گذارد و منجر به بروز اختلالات روانی و احساسی می شود.

خطر بروز فیبرومیالژیا در افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) و لوپوس (lupus) بیشتر است. عوامل دیگری نظیر چاقی مفرط، پیشینۀ خانوادگی ابتلا به فیبرومیالژی و برخی عفونت های ویروسی نیز احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.

علائم و نشانه های شایع فیبرومیالژی

  • بدن دردی که بیش از 3 ماه طول بکشد
  • خستگی و بی حالی مداوم
  • اضطراب
  • افسردگی
  • اختلال در خواب
  • سردرد و میگرن
  • سوزن سوزن شدن دست یا پا

فیبرومیالژی توسط داروهای تجویزی پزشک، مُسکن، ورزش های تقویت کنندۀ عضلات و فعالیت های مرتبط با مدیریت استرس مانند یوگا، ماساژ و مراقبه درمان می شود.

برخی از انواع بیماری ها سبب بروز التهاب، ضعف و درد دراز مدت در عضلات می شوند. تاکنون محققان چهار نوع میوپاتی (بیماری عضلانی) را شناسایی نموده اند: پلی میوزیت (polymyositis)، درماتومیوزیت (dermatomyositis)، میوزیت جسم انکلوزیونی (inclusion body myositis)، میوپاتی التهابی یا میوپاتی خودایمنی نکروز آور (necrotizing autoimmune myopathy).

اگرچه اسامی ذکر شده می تواند گیج کننده باشد اما باید بدانید که تمام میوپاتی های التهابی نوعی بیماری خودایمنی به شمار می روند. بیماری خودایمنی زمانی روی می دهد که سلول های سیستم ایمنی بدن فرد (که انتظار می رود با عفونت مبارزه کنند) به بافت ها، فیبر عضلانی و رگ های خود فرد حمله می کنند.

سایر علائم شامل:

  • ضعف عضلات
  • خستگی و بی حالی پس از ایستادن یا راه رفتن
  • ملتهب بودن و حرارت بالای عضلات
  • درد عضلانی

در حال حاضر روش مشخصی برای درمان میوپاتی های التهابی یافت نشده اما برخی از روش های درمانی به کاهش علائم بیماری کمک می کنند. بنابر توصیۀ موسسۀ ملی اختلالات عصب شناختی، فیزیوتراپی، ورزش، دارو، حرارت درمانی و استراحت می تواند علائم بیماری را کاهش دهد و کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشد.

مواردی که باید به پزشک مراجعه شود

اگر درد بیش از 48 ساعت ادامه پیدا کند یا سبب اختلال در زندگی روزانۀ فرد شود، باید به پزشک مراجعه کرد. همچنین در مواردی که دردتان غیر قابل تحمل و زیاد است، عضوی از بدن ظاهری عجیب یا حالت در رفتگی دارد یا درد با تب همراه است باید فورا به پزشک مراجعه کنید.

خلاصه

بیماری ها و مسائل کوتاه مدت یا مزمن متعددی می تواند منجر به درد عضلانی و استخوانی شود. بسیاری از این موارد با مصرف داروهای بدون نسخه، گرما درمانی و استراحت بهبود می یابد.

اما در برخی از موارد نیاز به مراقبت های پزشکی فوری است. نظارت دقیق بر علائم و نشانه های بیمار طی 24 تا 48 ساعت اهمیت بالایی دارد. اگر درد همچنان ادامه پیدا کرد به پزشک مراجعه کنید.

دردهای عضلانی و استخوانی در بارداری

در دوران بارداری به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش برخی از هورمون ها مانند پروژسترون و ریلاکسین؛ دردهای عضلانی و اسکلتی رخ می دهد.

درد در ناحیه ی لگن، کمر، دست و مچ از رایج ترین دردها در دوران بارداری است. بهتر است با اجازه ی پزشک با نرمش های خانگی و منظم، به بهبود گردش خون و پیشگیری از درد کمک کنید.

در صورتی که احساس کردید نیاز به داروی مسکن دارید؛ حتما این مورد را با پزشک خود در میان بگذارید و از مصرف خودسرانه ی دارو پرهیز کنید.

چنانچه دردهای شدید در هر ناحیه از بدن حس کردید، به این موضوع که ممکن است به بارداری ربط داشته باشد یا خیر، اکتفا نکنید و در اولین فرصت خود را به اورژانس بیمارستان برسانید یا اینکه با پزشک خود تماس بگیرید.

برخی از مادرانی که پیش از بارداری خود، مبتلا به بیماری های استخوانی یا عضلانی بوده اند یا کسانی که دچار فیبرومیالوژی هستند؛ ممکن است دردهای بیشتری را در این دوران احساس کنند. در صورت بروز این مشکلات بهتر است با پزشک متخصص مغز و اعصاب نیز مشورت کنید تا با مشاوره، بتوانند داروهای مجاز برای تسکین درد را به شما تجویز کنند.

 

مترجم: ملوک دانشمند

منبع: www.medicalnewstoday.com

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

منوی اصلی