عفونت ادراری کودکان

کودکان در سال های اولیه زندگی خود، دچار مشکلاتی می شوند که در میان این مشکلات، سرماخوردگی و عفونت های تنفسی شایع تر هستند. امکان ابتلا به عفونت دستگاه ادراری نیز در کودکان وجود دارد. حدود 8 درصد از دختران و 2 درصد از پسران تا سن پنج سالگی دچار عفونت دستگاه ادراری می شوند.

گاهی تشخیص علایم این نوع عفونت در کودکان دشوار است. عفونت دستگاه ادراری باید خیلی زود درمان شود، چرا که این عفونت می تواند باعث عفونت کلیوی شود که بسیار خطرناک است. با درمان درست، عفونت دستگاه ادراری در طول چند روز بهبود می یابد.

چگونگی ابتلا به عفونت ادراری کودکان

باکتری ها می توانند از طریق پوست یا مدفوع کودک، وارد دستگاه ادراری شده و در آن جا تکثیر شوند. این میکروب های کثیف می توانند باعث عفونت در هر قسمت از دستگاه ادراری شوند. قسمت های مختلف دستگاه ادراری عبارتند از:

  • کلیه ها، که مواد زائد و آب اضافی خون را تصفیه کرده و به ادرار تبدیل می کنند.
  • میزنای، که کار انتقال ادرار از کلیه ها به مثانه را بر عهده دارد.
  • مثانه،که ادرار را ذخیره می کند.
  • میزراه (مجرای ادرار)، که ادرار را از بدن خارج می سازد.

عفونت مثانه، با نام سیستیتیس و عفونت کلیه با نام پیلونفریت شناخته می شوند. احتمال ابتلا به عفونت دستگاه ادراری در دختران بیشتر از پسران است، چرا که مجرای ادراری در دختران کوتاه تر است و عفونت راحت تر می تواند از مقعد به واژن و مجرای ادرار برسد.

برخی از کودکان با مثانه یا کلیه هایشان مشکل دارند که باعث می شود بیشتر به عفونت دستگاه ادراری دچار شوند. انقباض دستگاه ادراری می تواند باعث مسدود شدن جریان ادرار و تکثیر میکروب ها شود. رفلاکس وزیکورترال (برگشت ادراری)، حالتی است که باعث می شود ادرار از مثانه به داخل میزنای و کلیه ها بازگردد.

علایم عفونت ادراری کودکان

در کودکان بزرگتر، این عفونت علایم مشخصی دارد، که این علایم عبارتند از درد در قسمت پایین شکم، پشت یا پهلو، نیاز اضطراری به ادرار کردن یا ادرار زود به زود. برخی از کودکانی که قبلا آموزش رفتن به توالت به آن ها داده شده است، ممکن است کنترل ادرار خود را از دست داده و رختخواب خود را خیس کنند.

در کودکان کم سال تر، باید دقت بیشتری داشته باشید تا به وجود عفونت پی ببرید. نوزادان، علایم عمومی تری دارند، مانند نق زدن، کم شدن اشتها یا تب.

سایر علایم عفونت در دستگاه ادراری عبارتند از:

  • سوزش یا درد به هنگام ادرار کردن
  • بوی بد یا رنگ تیره ادرار
  • نیاز فوری برای ادرار کردن ولی دفع ادرار به میزان چند قطره
  • تب
  • تهوع یا استفراغ
  • اسهال

عفونت ادراری کودکان

 

چگونگی تشخیص عفونت ادراری کودکان

اگر کودک شما علایم عفونت دستگاه ادراری را دارد، باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک از کودک آزمایش ادرار می گیرد، برای گرفتن نمونه ادرار در کودکان روش های مختلفی وجود دارد:

  • کودکان بزرگتر می توانند ادرار خود را درون ظرف مخصوص بریزند.
  • کودکانی که هنوز آموزش رفتن به دستشویی را ندیده اند، یک کیسه ی پلاستیکی به دستگاه تناسلی آن ها می بندند تا نمونه ادرار جمع آوری شود.
  • در کودکانی که پوشک می بندند، لوله ای به میزنای و مثانه وصل می شود تا نمونه ی ادرار جمع آوری شود.
  • در نوزادان، پزشک می تواند از طریق شکم او یک سوزن را مستقیم به داخل مثانه وارد کرده و نمونه ی ادرار را بگیرد.

تکنسین ها در آزمایشگاه، نمونه را زیر میکروسکوپ نگاه می کنند تا تشخیص دهند که آیا میکروب ها در ادرار وجود دارند یا نه. ممکن است ادرار در داخل ظرفی نگه داشته شود تا نوع باکتری هایی که در آن رشد می کنند، مشخص شود. این کار به پزشک کمک می کند تا میکروب هایی که باعث عفونت دستگاه ادراری در کودک شده است را شناسایی کرده و داروهای مناسبی را برای از بین بردن میکروب ها تجویز کند.

اگر چند نوع عفونت در دستگاه ادراری کودک وجود داشته باشد، پزشک می تواند یک یا چند مورد از آزمایش های تصویربرداری زیر را برای تشخیص مشکلی که در دستگاه ادراری کودک وجود دارد، انجام دهد:

  • آلتراسوند، که با استفاده از امواج صوتی، انسداد یا هرگونه مشکل دیگری را در کلیه ها نشان می دهد.
  • VCUG، که مایعی را از طریق یک لوله در داخل مثانه قرار می دهند تا در هنگام ادرار کردن، هرگونه مشکل در مجرای ادرار یا مثانه کودک را نشان دهد.
  • اسکن هسته ای، که از مایعاتی که حاوی مقدار کمی مواد رادیواکتیو هستند استفاده می کند تا چگونگی عملکرد کلیه ها مشخص شود.
  • سی تی اسکن یا توموگرافی کامپیوتری، که اشعه ایکس قدرتمندی است و تصاویر دقیقی از مثانه و کلیه ها در اختیار قرار می دهد.
  • ام آر آی یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی، که از امواج رادیویی و مغناطیسی قدرتمندی برای تصویر سازی از مثانه و کلیه ها استفاده می کند.

درمان عفونت ادراری کودکان

درمان عفونت دستگاه ادراری عمدتا آنتی بیوتیک ها هستند. این داروها، باکتری ها را از بین می برند. معمولا مصرف آنتی بیوتیک برای کودکان، بین 3 تا 10 روز (اغلب بین 7 تا 10 روز) تجویز می شود. پس از اتمام دوره ی مصرف آنتی بیوتیک ها، پزشک دوباره آزمایش ادرار را تکرار می کند تا مطمئن شود که عفونت از بین رفته است.

عفونت ادراری کودکان

 

حتی اگر کودک رو به بهودی رفت، نباید مصرف دارو ها را قطع کنید. قطع زودهنگام دارو می تواند باعث مقاومت میکروب ها نسبت به آنتی بیوتیک شده و عفونت های دیگری را سبب شود.

در اکثر موارد، عفونت دستگاه ادراری در مدت یک هفته از بین می رود. برخی از کودکان ممکن است علایم عفونت را برای چند هفته داشته باشند. اگر علایم کودک سه روز پس از مصرف آنتی بیوتیک ها، رو به بهبودی نرفت یا حتی بدتر شد، باید با پزشک خود در میان بگذارید.

پیشگیری از ابتلا به عفونت ادراری کودکان

تعویض پوشک کودک در فاصله ی زمانی کم تر، از رشد باکتری ها جلوگیری می کند. با بزرگ تر شدن کودک باید به او یاد دهید خود را در دستشویی به خوبی تمیز کند تا از ابتلا به عفونت دستگاه ادراری پیشگیری شود. دستگاه ادراری دختران را باید از سمت جلو به عقب پاک کنید تا مانع از انتقال باکتری های مدفوع به واژن و دستگاه ادراری شوید. کودکان را تشویق کنید تا هر موقع احساس کردند که نیاز به دفع ادرار دارند، به دستشویی بروند و از نگه داشتن ادرار خودداری کنند.

برای شستشویی دختران در حمام نباید از صابون عطر دار استفاده کرد. همچنین باید لباس زیر پنبه ای بپوشند و از پوشیدن لباس زیر نایلونی اجتناب کنند تا هوا جریان پیدا کرده و از رشد باکتری ها جلوگیری شود.

سعی کنید کودکان را تشویق به نوشیدن آب زیاد کنید، چرا که نوشیدن آب زیاد باعث می شود تا باکتری ها از طریق دستگاه ادراری به بیرون از بدن منتقل شوند. همچنین نوشیدن مقدار زیادی آب، مانع از ابتلا به یبوست می شود. یبوست می تواند باعث انسداد دستگاه ادراری و در نتیجه رشد باکتری ها شود.

 

منبع: www.webmd.com

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

منوی اصلی