کودک از چه سنی حرف می زند؟

کودک از چه سنی حرف می زند؟

حرف زدن، از هیجان انگیزترین مراحل رشد کودکان است که ممکن است نگرانی هایی را هم برای والدین به همراه داشته باشد. درک نکردن احساسی که نوزادان دارند، یکی از اعصاب خردکن ترین جنبه های مراقبت از آن ها است و همه ی ما ماه ها منتظر می مانیم تا کودکان ما بتوانند هر آن چه را که در ذهن خود دارند، بیان کنند.

همچنان که منتظر هستیم که کودک ما اولین کلمات بامزه خود را به زبان بیاورد، ممکن است سؤال های زیادی ذهن ما را درگیر کند: به طور دقیق چه زمانی کودک شروع به حرف زدن می کند؟ چرا به دست آوردن این مهارت این قدر طول می کشد؟ آیا کلمات نامفهومی که کودک ادا می کند، نوعی حرف زدن به حساب می آید؟ نکند که حرف زدن کودکِ من به تأخیر بیفتد؟ آیا کودک من در حرف زدن مشکلی دارد؟

با ما همراه باشید تا به این سؤال ها و سؤال های دیگری که ممکن است ذهن شما را درگیر کرده باشد، بپردازیم.

برقراری ارتباط اولیه در نوزادان

اگرچه ممکن است متوجه نشده باشید؛ اما کودک شما از همان بدو تولد با شما ارتباط برقرار می کند. در ابتدا، گریه کردن تنها ابزار او برای برقراری ارتباط است که بدون شک، ابزار قدرتمندی هم به شمار می آید.

با گذشت زمان، والدین قادر خواهند بود تا مفهوم گریه ی نوزادشان را بفهمند و حتی قبل از آن که نوزاد بخواهد شروع به گریه کند، نیازهای او را تأمین کنند. این تبادل بین والدین و کودک، اولین راهی است که والدین می توانند از طریق آن چگونگی برقراری ارتباط با دیگران را به کودک خود بیاموزند.

به جز گریه، راه های دیگری هم وجود دارند که کودک شما از آن ها برای برقرای ارتباط با دیگران استفاده می کند که همه ی آن ها مقدمه ای برای توسعه مهارت های زبانی او به شمار می رود. نکاتی که در مرحله ی مقدماتی زبان آموزی باید بدانید، عبارتند از:

• نوزاد در دو ماهگی، هنگامی که صحبت های اطرافیان را می شنود سر خود را به سمت آن ها برمی گرداند و همچنین ممکن است شروع به غان و غون کردن کند.
• نوزاد در چهار ماهگی، شروع به بیان سخنان نامفهوم می کند و حتی ممکن است برخی از صداها و لحن های والدین را تقلید کند. در این سن، گریه کردن نوزاد حالت های مختلفی به خود می گیرد و والدین راحت تر می توانند دلیل گریه ی او را بفهمند.
• در شش ماهگی، تبادل بیشتری بین والدین و نوزاد به وجود می آید. در این سن، نوزادان به سؤال ها و درخواست های والدین با صداهای خاصی پاسخ داده و همچنین نسبت به اسم خود واکنش نشان می دهند. سخنان نامفهوم او رفته رفته اصلاح شده و حرف های “م” و “ب” را بیشتر ادا می کند.

اولین کلمه های رایج که کودک می گوید

بیشتر کودکان در سن یک سالگی اولین کلمه ی خود را بیان می کنند. با این حال، برخی از آن ها ممکن است زودتر یا دیرتر از یک سالگی اولین کلمه ی خود را بگویند.

در حدود یک سالگی متوجه خواهید شد که مهارت های دریافتی کودک (درک صحبت هایی که به کودک گفته می شود) افزایش می یابد. در واقع، مهارت های دریافتی در بیشتر مواقع قبل از مهارت های بیانی (حرف زدن) رشد می کنند. بنابراین، در صورتی که کودک به چیزی اشاره می کند، دستورهای ساده (مانند: “قاشق را به مامان بده”) را درک می کند و هنگامی که او را صدا می زنید سرش را برمی گرداند، نشانه های خوبی از رشد طبیعی زبانی هستند.

اولین کلماتی که کودک به زبان می آورد، شامل صداهای “ب”، “د” و “م” بوده و کلماتی هستند که تلفظ آن ها برای او آسان است؛ مانند “ماما”، “بابا” یا “دادا”! البته برخی از کودکان این کلمات را مبهم تر بیان می کنند.

ممکن است کودک از صداهای خاصی برای اشاره به یک یا چند شیء استفاده کند؛ برای نمونه، ممکن است افزون بر این که به هنگام صدا زدن پدرش از کلمه “بابا” استفاده می کند، هنگام بای بای کردن هم همان کلمه “بابا” را استفاده کند.

در صورتی که کودک شما همیشه از صدای خاصی برای اشاره به شخص یا چیز مشخصی استفاده می کند، می توانید بگویید که آن صدا یک کلمه است. در یک سالگی، کودکان می توانند با انگشت، اشاره کنند، دست تکان دهند، به جای گفتن “نه” سرشان را تکان داده و به جای گفتن “خداحافظ” دستشان را تکان دهند.

کودک از چه سنی جمله می گوید؟

کودکان به طور معمول در ابتدا فقط چند کلمه می گویند و ممکن است هفته ها و ماه ها طول بکشد تا بتوانند کلمه های جدیدی را به دایره ی واژگان خود اضافه کنند. با این حال، در سنین 18 ماهگی تا دو سالگی، بیشتر نوزادان دچار انفجار زبانی می شوند و در هر هفته یک کلمه ی جدید یاد می گیرند.

در حدود دو سالگی، کودکان شروع به حرف زدن واقعی می کنند؛ یعنی کلمات خود را در قالب جملات ساده بیان می کنند. پزشکان بر این عقیده هستند که بیشتر کودکان دو ساله می توانند به تصاویر موجود در کتاب ها، افراد و اشیاء متداول اشاره کرده و نام آن ها را بگویند.

کودکانِ دو ساله قادر هستند 50 تا 100 کلمه را بگویند و همچنین کلمه ها را با هم ترکیب کرده و عبارت های دو کلمه ای مانند “تموم شد” و “توپ بازی” را بگویند. برخی از کودکان در دو سالگی شروع به گفتن جملات سه کلمه ای می کنند و برخی از آن ها توانایی گفتن یک پاراگراف را هم دارند.

توانایی حرف زدن کودکان مختلف، متفاوت است؛ اما تا سن دو سالگی باید شاهد افزایش مهارت های زبانی، مهارت درک صحبت های دیگران، مهارت دنبال کردن دستورهای ساده و استفاده از کلمه ها و زبان بدن برای برقرای ارتباط با دیگران در کودک خود باشید.

توجه به این نکته ضروری است که حرف زدن در کودکان دو زبانه (یا چند زبانه) ممکن است به دلیل سردرگمی در تشخیص زبان ها، به تأخیر بیفتد و متخصصان اطفال برای تمایز قائل شدن بین تأخیر گفتار طبیعی و غیر طبیعی، این موضوع را هم مد نظر قرار می دهند.

نشانه های تأخیر در حرف زدن

به یاد داشته باشید که برخی از کودکان دیرتر یا زودتر از کودکان دیگر شروع به صحبت کردن می کنند و این موضوع طبیعی است. تاریخ ها و عددها همگی تخمینی هستند و اکر کودک شما خارج از این تخمین ها باشد، دلیلی بر وجود مشکل نیست. این احتمال هم وجود دارد که کودک شما در صحبت کردن تأخیر داشته باشد؛ اما در درک مطالب مطابق با روال طبیعی پیشرفت کند.

تأخیر در تکلم متداول است و از هر 5 کودک، 1 نفر دیرتر از سایر کودکان هم سن خود شروع به حرف زدن می کند. اگرچه گاهی اوقات این تأخیرها خود به خود برطرف می شوند؛ اما برای اطمینان خاطر بیشتر، بهتر است نگرانی های خود را در این مورد با پزشک در میان بگذارید تا در صورت وجود مشکل، شما را راهنمایی کند.

در برخی مواقع، تأخیر در گفتار نشانه ای از یک مشکل بزرگ تر مانند نقص شنوایی، تأخیر رشد یا اختلالات طیف اوتیسم است.

در صورتی که پزشک نسبت به وجود مشکل در گفتار کودک مشکوک باشد، ممکن است از شما بخواهد تا به یک سری از سؤال ها در رابطه با سلامت و رشد کودک خود پاسخ دهید و برای ارزیابی رشد زبانی، بخواهد کودک را ملاقات کرده و با او تعامل داشته باشد.

در صورت نیاز، پزشک شما را به متخصص شنوایی، متخصص گفتار درمانی یا متخصص رشد و تکامل معرفی خواهد کرد و در صورتی که کودکِ شما به کمک بیشتری نیاز داشته باشد، ممکن است متخصص اطفال یا متخصص های دیگر، او را به یک ارزیابی برای برنامه مداخله زودهنگام ارجاع دهند.

نگرانی در مورد رشد زبانی کودک ممکن است فشار عصبی زیادی را برای والدین به همراه داشته باشد. به طور معمول تنها چیزی که والدین به آن نیاز دارند، اطمینان از طبیعی بودن روند رشد کودک است؛ اما در برخی مواقع، ممکن است کودک نیاز به کمک داشته باشد که در این مواقع، اقدام زودهنگام نتیجه ی بهتری را به دنبال داشته و تفاوت قابل توجهی را در رشد توانایی های کودک ایجاد خواهد کرد.

سخن آخر

یکی از هیجان انگیزترین مراحل فرزندپروری، مشاهده پیشرفت او در مراحل مختلف رشدی است. هیچ چیز لذت بخش تر از دیدن لبخند نوزاد برای اولین بار نبوده و هیچ چیز هیجان انگیزتر (و البته اضطراب آورتر) از برداشتن اولین قدم های او نیست. اولین غان و غون کردن ها، ادا کردن اولین کلمه و اولین جمله و همه اولین های دیگر، لحظاتی هستند که برای همیشه در خاطر شما ثبت می شوند.

البته، همیشه والدین نگرانی هایی هم در مورد رشد به هنگامِ کودک خود دارند. برای برطرف شدن این نگرانی ها، بهتر است سؤال ها و درگیری های ذهنی خود را در مورد رشد کودک، با پزشک متخصص کودکان در میان بگذارید تا شما را در مسیر درستی هدایت کنند.

مترجم: منیره غفرانی

منبع: www.verywellfamily.com