علائم و درمان بیش فعالی در کودکان زیر 2 سال را بدانید. اینکه هر والدی اطلاعات کافی برای رشد فرزند خود داشته باشد به کاهش مشکلات آینده کمک می کند.
علائم و درمان بیش فعالی در کودکان زیر 2 سال
اگر نگران رفتار نوزاد خود هستید، ممکن است این سوال برای تان پیش بیاید که آیا نوزاد شما نشانه‌های اختلال کم‌توجهی، بیش‌فعالی ADHD را نشان می‌دهد. اگر خودتان یا سایر فرزندان شما این اختلال را دارند یا اینکه این بیماری در خانواده‌تان وجود دارد، این نگرانی ممکن است برای شما بیشتر باشد. نگرانی‌های شما منطقی به نظر می‌رسد، اما مهم است به خاطر داشته باشید که ADHD را نمی‌توان تا قبل از ۴ سالگی کودک به‌طور رسمی تشخیص داد.
پژوهش های کمی وجود دارد که نشان می‌دهد نوزادان نیز ممکن است علائم ADHD را نشان دهند، اما این اختلال تا بزرگ‌تر شدن کودک قابل درمان نیست.
در اینجا آنچه باید دربارهADHD در نوزادان بدانید، از جمله علائم، علل و نحوه و زمان تشخیص و درمان آورده شده است.
درباره بیش فعالی ADHD در نوزادان چه باید بدانیم؟
بیش فعالی ADHD یک اختلال رفتاری است که با بیش‌فعالی، تکانشگری و ناتوانی در تمرکز یا توجه مشخص می‌شود. این اختلال در دوران نوزادی شایع است و می‌تواند بر عملکرد تحصیلی، روابط و عملکرد روزمره تأثیر بگذارد. بین ۴ تا ۱۲ درصد نوزادان مبتلا به ADHD هستند و این اختلال در پسران دو برابر بیشتر از دختران دیده می‌شود.
معمولاً این اختلال بعد از چهار سالگی، تشخیص داده می‌شود. در حال حاضر هیچ معیاری برای نشانه‌ها و علائم وجود ندارد که در سال‌های نوزادی نشان‌دهنده ADHD باشد.
با این حال، تحقیقات محدودی نشان می‌دهند که برخی ویژگی‌ها در نوزادان ممکن است نشان‌دهنده تشخیص ADHD در آینده باشد.
برای مثال:
- ممکن است متوجه شوید که نوزادتان خلق و خوی چالش‌برانگیزتری دارد.
- نوزاد شما ممکن است نشانه‌های تاخیر در زبان را، به ویژه بین ۹ تا ۱۸ ماهگی، نشان دهد.
- شاید نوزادتان بین ۹ تا ۱۸ ماهگی نشانه‌های تاخیر حرکتی را نشان دهد.
- ممکن است نوزاد خود را “پیچیده”، “بی‌تاب” یا “دست و پاگیر” توصیف کنید.
وقتی فرزند شما به سن نوپایی نزدیک می‌شود، ممکن است نشانه‌های بیشتری از احتمال اختلال بیش‌فعالی-کم‌توجهی ADHD در او ظاهر شود :
- شاید بفهمید که کودک نوپای شما در تمرکز کردن مشکل دارد.
- احتمال دارد متوجه شوید که فرزند نوپای تان نمی‌تواند ساکت بماند و بیش‌فعال است.
- ممکن است متوجه شوید که کودک شما نسبت به دیگر بچه های هم‌سن خود، بیشتر عجول و بی‌دقت است.
علل و عوامل خطر بیش فعالی
ADHD دلایل مختلفی دارد و معمولاً ترکیبی از عوامل مختلف باعث بروز آن در نوزادان می‌شود. طبق آکادمی اطفال آمریکا AAP برخی از این علل ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ژنتیک
ADHD اغلب در خانواده‌ها وجود دارد، بنابراین ژنتیک ممکن است نقش داشته باشد. برای مثال، اگر فرزند شما بیش فعالی ADHD دارد، احتمال ۲۵ درصد وجود دارد که یکی از والدین او نیز مبتلا باشد. اگر یک خواهر یا برادر مبتلا باشد، احتمال ابتلای خواهر یا برادر دیگر نیز زیاد است.
عملکرد مغز
قسمت‌های مختلف مغز توانایی ما را برای توجه و تمرکز کنترل می‌کنند. افراد مبتلا به بیش فعالی ADHD ممکن است در این نواحی مغز عملکرد پایین‌تری داشته باشند.
آسیب‌های سر
اگر فرزند شما آسیب جدی سر داشته است، این ممکن است به تشخیص ADHD او کمک کند.
دوران بارداری مادر و تولد زودهنگام
آنچه در دوران بارداری و زایمان اتفاق می‌افتد می‌تواند خطر ابتلای نوزاد شما به بیش فعالی ADHD را افزایش دهد. والدینی که در دوران بارداری الکل مصرف می‌کنند یا سیگار می‌کشند، بیشتر احتمال دارد نوزادی با ADHD داشته باشند. نوزادان نارس خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.
سرب و سایر سموم
در موارد نادر، تماس نوزاد شما با سموم محیطی، به ویژه سرب، می‌تواند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد. طبق گفته آکادمی اطفال آمریکا، آلرژی غذایی، رنگ‌های خوراکی و قند خطر ابتلا به ADHD را افزایش نمی‌دهند. حتی اگر علائم احتمالی ADHD را در نوزاد خود مشاهده کردید، تشخیص بیش فعالی با توجه به مواد غذایی آلرژن برای او داده نمی شود.
در وهله اول، بچه ها در چند سال اول زندگی بسیار تغییر می‌کنند و رشد می‌کنند، بنابراین علائمی مانند بی‌قراری، گریه بیش از حد یا هر رفتار آزاردهنده دیگری ممکن است با گذشت زمان کاهش یابد.
با اینکه هنوز نمی‌توانیم به هر نوزادی تشخیص بیش فعالی ADHD بدهیم، اما بهتر است هر نگرانی‌ای در مورد علائم نوزادتان را با پزشک اطفال در میان بگذارید. به این ترتیب، می‌توانید وضعیت را تحت نظر داشته باشید و با بزرگ‌تر شدن نوزاد، به دنبال نشانه‌های آن باشید.
بیش فعالی بیشتر کودکان در دوران دبستان تشخیص داده می‌شود، اگر علائم نوزاد با بزرگ‌تر شدن او ادامه داشت، می‌توانید در نهایت او را برای تشخیص احتمالی ADHD نزد پزشک ببرید. باز هم، این کار معمولاً بعد از تولد چهار سالگی کودک انجام می‌شود، گرچه بسیاری از بچه ها تا دوران دبستان به طور رسمی تشخیص ADHD نمی‌گیرند.
برای تشخیص دقیق علائم و درمان بیش فعالی در کودکان زیر 2 سال ، فرزند شما باید توسط پزشک اطفال یا روانشناس کودک ارزیابی شود.
فرزند شما باید معیارهای خاصی را برای تشخیص داشته باشد:
اگر فرزند شما بین ۴ تا ۱۷ سال سن دارد، باید حداقل ۶ نشانه ADHD را که در کتابچه تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (DSM-5) آمده است، نشان دهد. این نشانه‌ها شامل علائم مشخص بی‌دقتی، تکانشگری و بیش‌فعالی هستند. این علائم باید حداقل در دو محیط، مانند مدرسه، خانه و فعالیت‌های اجتماعی، وجود داشته باشند. علائم باید بیش از ۶ ماه طول کشیده باشند. علائم باید اختلال قابل توجهی در زندگی فرد ایجاد کنند.
امیدواریم مطلب علائم و درمان بیش فعالی در کودکان زیر 2 سال راهنمای مفیدی برای شما والدین عزیز باشد.
منبع : www.verywellmind.com
ترجمه: فتانه اسمعیلی
کارشناس ارشد روانشناسی
