تکنیک تایم اوت (وقفه ی کوتاه) برای کودکان 12 تا 24 ماهه مناسب است. هنگامی که کودک شما کار اشتباهی را انجام می دهد، بهترین راه این است که او را از محیطی که آن کار اشتباه را مرتکب شده است، دور کنیم و به او فرصتی دهیم تا آرام گیرد. این تکنیک، تکنیک “تایم اوت” یا “وقفه کوتاه” نامیده می شود و یک روش موثر و بدون خشونت است که باعث شکل دهی رفتار کودک می شود.
در ادامه نکات کلیدی در رابطه با استفاده ی درست از تکنیک تایم اوت را بیان می کنیم:
تکنیک تایم اوت (time out) چیست؟
روش تایم اوت، یک تنبیه نیست. این تکنیک، فرصتی است تا کودک یاد بگیرد که چگونه با محرومیت کنار بیاید و رفتارش را تغییر دهد. هنگامی که از روش تایم اوت استفاده می کنیم، به کودک فرصت می دهیم تا با خودش تنها باشد، بنابراین اجازه می دهیم تا برای مدت چند لحظه به تنهایی بنشیند. دقت داشته باشید که هر نوع توجهی از جانب شما، چه مثبت چه منفی، فقط رفتار اشتباه کودک را تقویت خواهد کرد.
آکادمی پزشکی اطفال (AAP) معتقد است استفاده از تکنیک تایم اوت برای کودکان بالای یک سال مشکلی ندارد، اما بهتر است به عنوان آخرین گزینه انتخاب شود. در سنین کم، فرزند شما مهارت های استدلالی و خود کنترلی ندارد و استفاده از تکنیک تایم اوت، نتیجه ای نخواهد داشت. در این سنین می توان از تکنیک تایم اوت، به عنوان زمانی برای آرام گرفتن و تحت کنترل گرفتن احساسات کودک استفاده کرد.
در اعمال تکنیک تایم اوت (time out) برای کودکان 12 تا 24 ماهه، حتما باید بلافاصله و در حالی که کودک در حال انجام رفتار اشتباه است، عمل کنیم و در کمتر از ده کلمه به آرامی به کودک توضیح دهیم که چرا باید بنشیند و ساکت بماند. به محض این که کودک آرام گرفت، با توجه مثبت به او پاداش دهیم و این پاداش را نباید با تاخیر و پس از این که برای مدتی آرام نشست، به او بدهیم.
مطمئن شوید که این تکنیک را برای دلیل درستی اعمال کرده اید. مثلا در مواردی که کودک فردی را می زند یا به حرف شما به حالت مداوم گوش نمی دهد، می توانید از این تکنیک استفاده کنید. هنگامی که کودک قوانین را زیر پا می گذارد، محکم و ثابت قدم باشید.
اگر کودک نوپای شما، با ناله صحبت می کند، گریه می کند یا بد خلقی می کند، نباید از تکنیک تایم اوت استفاده کرد. در این حالت، احتمالا کودک احساس ناکامی یا نا امیدی دارد و بهترین کاری که شما می توانید انجام دهید این است که کنار او بنشینید و بفهمید که مشکل کار کجاست. به یاد داشته باشید که کودکان نوپا به صورت طبیعی کنجکاو هستند و دوست دارند که همه چیز را کشف و لمس کنند. بنابراین اگر وسایل شکستنی را در دسترس کودکان قرار داده باشید، نباید از شکستن آن ها ناراحت شوید.
گاهی اوقات، دادن فرصتی کوتاه باعث می شود تا کودک رفتار خود را تغییر داده و آرام بگیرد. این تکنیک باعث می شود بدون این که کودک از زدن یا فریاد کشیدن شما الگو سازی کند، بتوانید رفتار درست را به کودک آموزش دهید.
نکاتی مهم در استفاده از تکنیک تایم اوت یا وقفه کوتاه
معمولا والدین هنگام اعمال تکنیک تایم اوت، دو اشتباه را مرتکب می شوند، اول این که خیلی زیاد حرف می زنند و دوم این که عصبانی یا ناراحت می شوند. خیلی کوتاه، به آرامی و بلافاصله به کودک توضیح دهید. از ارتباط چشمی استفاده کرده و محکم و ثابت قدم باشید.
هنگامی که زمان تایم اوت تمام شد، کودک خود را در آغوش بکشید. این کار باعث می شود محبت خود را به کودک نشان دهید و کودک بفهمد که هنوز هم عاشقش هستید، حتی اگر رفتارش غیر قابل قبول باشد.
اطمینان حاصل کنید که کودک شما به اندازه ی کافی بزرگ شده که بتوانید از روش تایم اوت رسمی استفاده کنید.
برای کودکان نوپا سخت است که بتوانند یک جا بنشینند، بنابراین اگر سعی کنید که آن ها برای مدت زمان مشخصی در یک مکان بنشینند، احتمالا شاهد فرار آن ها از این موقعیت خواهید بود.
اتفاقی که در این حالت می افتد این است که کودک از مکانی که برای تایم اوت در نظر گرفته اید، فرار می کند. شما او را می گیرید و سپس تلاش می کنید که او در یک مکان بماند.
شما او را تهدید می کنید، ولی او خوشحال از این بازی جدید، می خندد یا از این که مجبور است این موقعیت را تحمل کند، گریه می کند. شما او را توقیف می کنید و او فرار می کند.
در همین حال، از آنجایی که کودک دامنه توجه کوتاه مدتی دارد، علت این که از او می خواستید تا در مکان اول بنشیند را فراموش می کند. و شما در می یابید به جای آن که به کودک کمک کنید تا کنترل خود را بدست آورد، با او وارد جنگ قدرت شده اید.
به همین علت است که تکنیک تایم اوت سنتی برای کودکانی که بین 2 تا 3 ساله هستند، کار نخواهد کرد.
علایمی را که نشان می دهد کودک توانایی درک موارد قابل قبول و موارد غیر قابل قبول را دارد، بررسی کنید. اگر شما خودتان قوانین را زیر پا بگذارید و فرزندتان آن را به شما یاد آوری کند، نشان دهنده ی این است که کودک شما این توانایی را دارد. برای مثال، اگر شما همیشه او را از خودن خوراکی موقع نشستن روی مبل منع کرده باشید و او شما را در حال خوردن خوراکی روی مبل ببیند، احتمالا به شما یادآوری خواهد کرد که این کار درست نیست.
تا زمانی که کودک شما بتواند ضرورت پیروی از قوانین را درک کند، استفاده از تکنیک تایم اوت را محدود کنید. در غیر این صورت، او دلیل اصلاح رفتارش را درک نخواهد کرد و احتمالا شما هم نا امیده شده و این استراتژی را رها خواهید کرد.
در ابتدا، هنگام اجرای تایم اوت با کودک خود همراه باشید
قبل از این که کودک برای تایم اوت انفرادی آماده شده باشد، می توانید با هم این تکنیک را اجرا کنید. هنگامی که تکاپوی کودک شدید شده و در آستانه ی از دست دادن کنترل خود است، به او بگویید: “بیا با هم تایم اوت را اجرا کنیم و یک کتاب بخوانیم تا احساس بهتری پیدا کنیم.” به جای کتاب خواندن هر فعالیت آرام بخش دیگری مانند گوش دادن به موسیقی، دراز کشیدن، درست کردن پازل را نیز می توانید انجام دهید.
همراهی کردن کودک در هنگام اجرای تایم اوت، رفتار منفی او را در هم می ریزد و در عین حال، جنگ و نزاعی را که در هنگام تایم اوت رسمی به وجود می آید را نیز نخواهید داشت. با این روش بدون هیچ دردسری به کودک یاد می دهید که چگونه مدت زمانی را برای آرام گرفتن سپری کند.
آکادمی پزشکی اطفال آمریکا معتقد است که نباید انظباط را فقط با استفاده از روش هایی مانند تایم اوت به کودک آموزش داد. حتما باید در هنگامی که کودک رفتارهای خوبی دارد او را تشویق کرده و از او تعریف و تمجید کنید. به گفته ی آکادمی پزشکی اطفال ، اهمیت دادن به رفتارهای خوب و آموزش رفتارهای جایگزین در هنگامی که کودک رفتار اشتباهی دارد، خیلی بهتر از تنبیه های ساده برای رفتارهای بد است.
به او نشان داده و توضیح دهید
هنگامی که کودک توانایی پیروی از دستورات ساده را دارد و دامنه ی توجه او اندکی بلند مدت شده باشد، برای اجرای تکنیک تایم اوت رسمی تر آماده است. بین سنین 2 تا 3 سال، معمولا کودک توانایی درک علت و معلول را دارد.
نباید در همان شروع، کودک را در اوج محرومیت قرار داد، تایم اوت زمانی بهترین نتیجه را می دهد که در طول زمان به کودک آموخته شود. از جملات ساده ای استفاده کنید، مثلا به او بگویید: “هنگامی که بیش از حد نافرمانی می کنی یا رفتارهایی را انجام می دهی که مامان و بابا فکر می کنند این رفتار ها خوب نیستند، باید تایم اوت را اجرا کنیم، یعنی برای مدتی روی این صندلی بنشینی تا بتوانی آرام بگیری.”
می توانید با این روش، تکنیک تایم اوت را به کودک خود توضیح دهید یا از یک عروسک برای توضیح این روش استفاده کنید.
در موارد خاصی انعطاف پذیر باشید
هدف شما از اعمال تایم اوت برای کودک نوپا، فقط دادن یک وقفه در هنگام انجام کار اشتباه است. چنین وقفه ای برای یک کودک دو ساله ی پرتکاپو و خودمدار، می تواند به اندازه ی کافی ناراحت کننده باشد. اصرار بر این که حتما باید در مکان خاصی و برای مدت زمان معینی به شیوه معینی رفتار کند، برای چنین کودکی بیش از حد توانش خواهد بود.
به جای اینکه او را مجبور کنید تا روی صندلی مشخصی بنشیند، از او بخواهید تا در همان مکانی که هست فقط بنشیند. در تعیین مدت زمانی که او باید در آن جا بنشیند نیز، سخت نگیرید (حداقل تا زمانی که کودک به سن 2 سالگی نرسیده باشد، از قانون “یک دقیقه برای هر سال” استفاده نکنید.). به طور کلی برای سنین 12 تا 24 ماه، بهتر است کودک فقط تا زمانی بنشیند که بتواند آرام بگیرد.
اگر روال عادی زندگی کودک تغییر کرده باشد، باید سازگاری بیشتری با رفتار او داشته باشید. داشتن مهمان در خانه، مسافرت یا بودن در یک محیط نا آشنا، باعث می شوند تا هر کودک نوپا، به ستوه آید.
انتظار معجزه نداشته باشید
همانگونه که حتما تا به حال کشف کرده اید، همه ی کودکان نو پا، فعال، لجباز و غیر قابل پیش بینی هستند. کودکان نوپا بارها و بارها محدودیت هایی که برای آن ها وضع می کنید را آزمایش می کنند و واکنش های شما را می سنجند و از این طریق، درک ایمنی از دنیای خود را ایجاد می کنند.
برای مثال، ممکن است کودک شما، چندین بار غذای خود را از روی میز به زمین پرت کند تا این درک در او به وجود بیاید که گرانش همچنان وجود دارد. ممکن است عملی را چندین بار تکرار کند تا مطمئن شود که همچنان انجام آن عمل خوب نیست. بنابراین نداشتن تناقض در رفتار و گفتار و صبور بودن والدین دارای اهمیت بسیاری است.
هیچ روش انضباطی، از جمله روش تایم اوت، کودک شما را به یک فرشته ی فرمانبر تبدیل نخواهد کرد. بهتر است چندین شیوه ی انضباطی در دوران کودکی را با بهره گیری بیشتر از روش های تشویقی برای رفتارهای خوب، امتحان کنید تا بتوانید روشی را که برای شما و فرزندتان بهتر است را انتخاب کنید.
در حقیقت، اگر کودک مطیعی داشته باشد، شاید هیچ وقت نیاز به استفاده از روش تایم اوت نداشته باشید و درخواست از او و راهنمایی او کافی باشد. همچنین ممکن است به این نتیجه برسید که انجام فعالیت های آرام بخش، می تواند کمک بهتری برای آرام کردن کودک باشد.
باید یاد بگیرید که در هر سنی، انجام چه فعالیت هایی برای کودک طبیعی یا اجتناب ناپذیر است. این یادگیری باعث خواهد شد تا انتظارات شما از فرزندتان واقع بینانه باشد.
برای مشاهده انواع اسباب بازی کودک روی کلمات رنگی کلیک کنید.
منبع: www.babycenter.com
