افسردگی در نوزادان

افسردگی در نوزادان شاید در ابتدا عنوانی عجیب و غریب یا حتی غیر ممکن به نظر برسد اما این بیماری روحی برای نوزادان نیز رخ می دهد.

نوزادان گذشته سنگینی برای غصه خوردن ندارند، اما این به معنای آن نیست که نمی‌توانند افسردگی را تجربه کنند. بسیاری از متخصصان سلامت روان بر اساس مطالعات موردی و تجربه بالینی معتقدند که نوزادان می‌توانند افسرده شوند و می‌شوند.

کریستینا فیوروانتی، روانشناس کودکان در برنامه ادغام سلامت رفتاری کودکان در سیستم سلامت مونته‌فیوره، می‌گوید: “درک عمومی این است که اوایل کودکی باید زمانی شاد و بی‌دغدغه باشد، اما از بسیاری جهات، کودکی می‌تواند طاقت‌فرسا و ترسناک باشد.”

در حالی که ممکن است نوزادان افسردگی را تجربه کنند، اما این اتفاق به طور خاص رایج نیست. یک تخمین نشان می‌دهد که تقریباً یک نفر از هر ۴۰ نوزاد علائم افسردگی را تجربه می‌کند.

پاتریشیا اِی فارل، روانشناس دارای مجوز، توضیح می‌دهد: “اطلاعات کمی درباره افسردگی در نوزادان وجود دارد، زیرا این کودکان زبانی برای بیان احساسات، ترس‌ها یا خواسته‌های خود ندارند. تنها راهی که ما می‌دانیم آنها افسرده هستند، مشاهده تغییرات در رفتار آنهاست.”

این مقاله برخی از علائم افسردگی در نوزادان و برخی از علل احتمالی آن را به شما توضیح می دهد. همچنین بررسی می‌کند که والدین و مراقبان می‌توانند در صورت مشاهده علائم افسردگی در نوزادان خود چه کاری انجام دهند.

علائم افسردگی در نوزادان

مری مک‌رین، مدیر سلامت مادر و کودک در مرکز توسعه آموزش، توضیح می‌دهد که سلامت روان نوزاد شامل توانایی کودک در ابراز احساسات و تعامل با افراد اطراف او می‌شود. نقاط عطف مهم اجتماعی شامل آرام شدن هنگام بغل شدن و لبخند زدن در پاسخ به توجه مراقبان است.

مک‌رین می‌گوید: «نوزادان در طول رشد و تکامل خود ممکن است اغلب روزهایی را تجربه کنند که در آن رفاه اجتماعی-عاطفی کمتری نشان می‌دهند و تحریک‌پذیری، غمگینی یا درگیری آنها افزایش می‌یابد، اما این حالت معمولاً می‌گذرد. برای مثال، اگر والدین به سر کار بازگردند یا نوزاد احساس خوبی نداشته باشد، ممکن است چند روز بیشتر شاهد ابراز غمگینی یا بی‌قراری باشید.»

یکی از راه‌های اصلی تشخیص افسردگی در نوزادان، بررسی نشاط عاطفی آن‌ها است. برای سنجش این موضوع، از خود سوالات زیر را بپرسید:

• آیا به نظر می‌رسد نوزاد من گوشه‌گیر شده، مثلا اغلب به نقطه ثابتی خیره می‌شود؟
• آیا بیان چهره نوزاد من غمگین به نظر می‌رسد (لبخند کم می‌زند)؟
• آیا نوزاد من طیف وسیعی از احساسات را نشان می‌دهد؟
• آیا جلب توجه اجتماعی نوزاد من دشوار است؟
• آیا نوزاد من ساکت و آرام است؟

تعجب‌آور است که گریه لزوماً نشانه‌ای از افسردگی در نوزادان نیست. در واقع، ممکن است به یک نوزاد افسرده برچسب «نوزاد خوب» زده شود زیرا زیاد گریه نمی‌کند یا سر و صدا نمی‌کند.

اگرچه نوزادان مختلف به طور طبیعی شخصیت و خلق و خوی متفاوتی دارند، اما اگر این رفتار نشان‌دهنده تغییر در رفتار طبیعی فرزند شما باشد، ممکن است نشانه‌ای از افسردگی باشد.

به عنوان یک والد، شما فرزند خود را بهترین می‌شناسید. اگر فرزندتان احساسات کمتری نشان می‌دهد، شروع به مشکل در خوردن یا خوابیدن می‌کند و بیشتر از حد معمول بدخلق است، بهتر است زود اقدام کنید.

علل افسردگی در نوزادان

در دوره‌های قبلی تاریخ، بسیاری از مردم معتقد بودند که افسردگی در نوزادان یا حتی کودکان امکان‌پذیر نیست. به تازگی، دانشمندان و پزشکان متوجه شده‌اند که افسردگی کودکان نه تنها ممکن است، بلکه شاید بسیار بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد رایج است.

لیا اِی تئودور، روانشناس دارای مجوز و استاد دانشگاه آدلفی، توضیح می‌دهد: «در ابتدا، افراد روان‌دینامیک می‌گفتند نوزادان نمی‌توانند افسرده شوند زیرا هنوز اگو (خود) آنها توسعه نیافته است.» با این حال، او خاطرنشان می‌کند که «علائم مشابهی در نوزادان و بزرگسالان دیده می‌شود – بی‌علاقگی، حواس و پاسخ‌های کسل‌کننده، مشکلات خواب/خوردن، تحریک‌پذیری، بی‌حالی و در شرایط افسردگی شدید، عدم رشد.»

اگرچه علل دقیق آن به طور کامل شناخته نشده، اما چندین علت احتمالی برای افسردگی در نوزادان وجود دارد. مانند سایر انواع افسردگی دوران کودکی، ممکن است چندین عامل مانند موارد زیر نقش داشته باشند:

• شیمی مغز
• عوامل محیطی
• ژنتیک
• سلامت روان والدین یا مراقب

از آنجایی که نوزادان بسیاری از چیزها درباره احساسات خود را از اطرافیانشان یاد می‌گیرند، اگر والدین دچار افسردگی باشند، ممکن است احتمال ابتلای نوزاد به آن بیشتر شود. نوزادان در خانه‌های فقیر یا دارای سوءاستفاده نیز در معرض خطر بیشتری هستند.

قبلا تصور می‌شد که تولد زودرس ممکن است با افزایش خطر افسردگی کودکان مرتبط باشد. با این حال، یک مطالعه در سال 2017 هیچ تفاوتی بین نوزادان کامل و نوزادان نارس پیدا نکرد.

با این حال، چیزی که این مطالعه پیدا کرد این بود که نوزادان در صورتی که ارتباط قوی‌تری بین بادامه و سایر مناطق مغز داشتند، احتمال بیشتری داشت که قبل از دو سالگی به افسردگی مبتلا شوند. بادامه اغلب به عنوان مرکز ترس مغز شناخته می‌شود.

با این حال، محققان خاطرنشان می‌کنند که عوامل محیطی نیز نقش مهمی دارند. تجربیات می‌توانند بر نحوه بیان استعدادهای ژنتیکی تأثیر بگذارند و همچنین می‌توانند در تغییر الگوهای اتصال در مغز نقش داشته باشند.

در حالی که به نظر می‌رسد افسردگی در نوزادان نسبتاً نادر است، میزان افسردگی در دوران کودکی تا سن شش سالگی به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. طبق اعلام مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها 8.4 درصد از کودکان بین 6 تا 17 سال به افسردگی تشخیص داده شده‌اند.

تشخیص افسردگی در نوزادان

تشخیص علائم احتمالی افسردگی مهم است. اما اگر نوزادی برخی از نشانه‌های خلق افسرده را نشان داد، لزوماً به این معنی نیست که او دچار افسردگی بالینی است.

طبق “طبقه‌بندی تشخیصی سلامت روان و اختلالات رشدی نوزادی و اوایل کودکی که در سال 2005 توسط یک سازمان غیرانتفاعی به نام Zero to Three  منتشر شد، برای تشخیص افسردگی در یک نوزاد باید پنج شرط زیر برآورده شود:

* الگوهای عاطفی و رفتاری باید نشان‌دهنده تغییر نسبت به آنچه برای یک کودک معمول است، باشد.

* خلق افسرده یا تحریک‌پذیر باید هر روز، برای بیشتر روزها، در طول یک دوره دو هفته‌ای وجود داشته باشد.

* علائم افسردگی باید در بیش از یک فعالیت و در بیش از یک ارتباط با دیگران رخ دهد.

* علائم باید باعث ناراحتی کودک، اختلال در عملکرد او و یا مانع از رشد او شود.

* علائم نباید ناشی از یک بیماری پزشکی عمومی، دارو یا مسمومیت محیطی باشد.

نوزادانی که علائم افسردگی را نشان می‌دهند، ممکن است در بزرگسالی بیشتر احتمال ابتلا به افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان را داشته باشند. اگر متوجه علائمی شدید که نشان می‌دهد فرزندتان دچار افسردگی است، برای مشاوره و گزینه‌های درمانی با پزشک صحبت کنید.

درمان افسردگی در نوزادان

اگر فرزند شما فقط چند روز است که این علائم را تجربه می‌کند، ممکن است به سادگی در حال گذراندن یک ناراحتی کوتاه مدت مرتبط با غیبت شما باشد که با تنظیم شدن در روال عادی شما به سرعت برطرف می‌شود.

مک‌رین پیشنهاد می‌کند: «اگر نگران رفتار نوزاد خود هستید، باید با پزشک کودک خود صحبت کنید و در مورد غربالگری اجتماعی و عاطفی سوال کنید.»

تغییرات می‌تواند باعث استرس شود. استرس ممکن است بر نحوه رفتار نوزاد اثر بگذارد، اما ممکن است یک بیماری روانی نباشد.

اگر نوزاد شما همچنان مشکل دارد، ممکن است بخواهید با یک روان درمانگر والد-نوزاد یا سایر متخصصان سلامت روان با تجربه کار با کودکان خردسال قرار ملاقات بگذارید.

اگرچه داروها و درمان برای کودکان بسیار کوچک تجویز نمی‌شوند، اما یک روان درمانگر می‌تواند با شما همکاری کند تا به شما کمک کند نیازهای نوزاد خود را بهتر درک و برآورده کنید تا احساس امنیت و آرامش در محیط خود داشته باشد.

موسیقی درمانی و ماساژ نوزاد نیز ممکن است گزینه‌های مناسبی برای کمک به کاهش هرگونه علائم افسردگی باشد.

فتانه اسمعیلی

کارشناس ارشد روانشناسی

ترجمه: www.verywellmind.com